حسین منتظرحقیقی
رئیس جمهور روحانی در سخنرانی سالانه خود در مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1398 اعلام کرد سیاست ما « دموکراسی در داخل و دیپلماسی در خارج » می باشد.
این سخنان تا چه میزانی با واقعیات جامعه ملی ایران ، حتی واقعیات داخل نظام مقدس سازگاری دارد؟
برداشت اقای رئیس جمهور روحانی از دموکراسی چیست؟
ایا پیروی از ولایت مطلقه و ذوب شدن در آن ، نمود بارزجامعه ای دموکرات در نظام مقدس و ایران است؟
آیا حاکمیت قانون، « همین قانون اساسی مصوب خبرگان » که مقدمه استقرار یک نظام دموکراتیک می باشد در ساختارسیاسی کنونی اپارات حکومتی ، وجود و حضور دارد ؟
آیا در نظام کنونی مستقر ، شهروندان ایرانی بدون هیچگونه تبعیضی بر سرنوشت خود حاکم می باشند ؟
آیا در نظام مسلط در ایران سه قوه مستقل از یکدیگر وجود خارجی دارد و ایا ایشان بر این باورند که نظام دموکراتیک نیازمند تفکیک قوای سه گانه می باشد یا نه ؟
آیا در یک نظام دموکراتیک آحاد ملت حق دارند نظریات خود را با دیگر هموطنان خود در میان بگذارند و یا بمحض دست زدن به چنان اقدامی، باید با داغ و درفش ، با شکنجه و زندان و شاید هم اعدام سر و کار داشته باشند ؟
ایا رئیس جمهوری مستقر بر این باوراند که مردم حق آزادی پوشش دارند ، حق دارند از زندگی لذت ببرند ، حق دارند از منابع ملی برای تحصیل ، بهداشت استفاده کنند و یا برای خواست خود باید ما به ازاء خواست خود را با دریافت محکومیت های بلند مدت ، عوض کنند ؟
ایا اقای رئیس جمهور به اصناف و کارگران و معلمین و کارمندان دولتی اجازه می دهند سندیکاهای رسمی ، مستقل و صنفی خود را بوجود آورند و برای احقاق حقوق خود با مقامات حکومت و کار فرمایان خود به گفتگو بنشنند و یا برای چنین خواستی باید در دخمه های مخوف دستگاه های اطلاعاتی گرفتار و عمر خود را بگذراند؟
آقای رئیس جمهور روحانی با تکیه به کدام عملکرد حاکمیتی از تربیون سازمان ملل مدعی می شود که سیاست ما «دموکراسی در داخل و دیپلماسی در خارج است»؟
آیا این یک دروغ بزرگ نمی باشد؟.
آیا این یک دروغ بزرگ نمی باشد . خوشبختانه ما در زمانی زندگی می کنیم که به دلیل گسترش امکانات پیشرفته الکترونیکی ، خبر ها حتی برای چند لحظه هم در یک جا ثابت نمی ماند و به سرعت به اقصا نقاط جهان کوچ می کند . بر این اساس کمتر ناظر و علاقمند مسایل سیاسی و حقوق بشری است که از اتفاقات کشور بی اطلاع باشد حال آقای رئیس جمهور، تربیون مجمع عمومی سازمان ملل را با دفتر ریاست جمهوری خود اشتباه گرفته است و به تصور اینکه هر چه را مورد علاقه باشد به خبرنگاران حوزه ریاست جمهوری ارائه کرده و آنها را موظف به انتشار می نمایند.
درباره سیاست دیپلماسی در خارج ، دروغ اقای رئیس جمهور اظهر من الشمس است. مگر می توان با وجود شاخه برون مرزی سپاه پاسداران ( سپاه قدس ) در خارج از مرزهای ایران را که با هزینه های میلیاردی تقویت کرد و حوزه فعالیشرا در کشور های دیگرتعریف کرد و از دیپلماسی در خارج صحبت کرد؟ اقای رئیس جمهور تصور کرده اند سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل که تقریبا مقارن با روز های اول مهربوده و با باز گشائی مدارس ، دبیرستانها و دانشگاه ها در ایران همزمان بوده برای کودکان تازه وارد به دبستانها سخنرانی می کند و چنان از دیپلماسی در خارج کشور صحبت می کنند که انگار بر لوله هر تفنگی ازتفنگ سربازان سپاه قدس یک شاخه زیتون قرار دارد که به کشته ها و آوارگان اتباع کشور ها تقدیم می گردد ؟.
اقای رئیس جمهور واقعا بر این باور است که بیان چنین دروغهائی ، وضعیت اجتماعی ، سیاسی و معیشتی مردم ایران را در داخل و خارج کشور تغییر می دهد ؟
حسین منتظر حقیقی
ـ 26.9.2019 برابر با چهارم مهر ماه 1398
Hossein.montazer@hafenstadt.net
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
